De boeren en de CO2 problematiek

Vanuit de landbouw en veehouderij komt veel CO2 en/of methaangas vrij. Dat is inmiddels wel een vast staand gegeven.
Vraag is: wat doen we er aan of wat moeten we er aan doen om dat probleem op te lossen.

Boeren uitkopen om een vermindering te verkrijgen van die vermaledijde uitstoot van CO2 en/of methaangas,
is dat wel zo verstandig??

Toegegeven, we behoeven in ons kleine en overbevolkte landje niet de voedselproducent van de wereld te zijn.
In die zin kunnen we dus gerust reduceren; een groot deel reduceren zelfs.
Maar, hoe doe je dat dan, wat is de beste methode daarvoor.
Minder boeren? Wat de overheid voorstaat?
Is dat wel zo verstandig, houden we alleen maar grote mega bedrijven over.

Je kunt ook verminderen door gewoon de veestapel te verkleinen.
Niet uitkopen van boeren maar uitkopen van vee; de veestapel reduceren dus.
Zorg er voor dat de boer een goede en redelijk prijs krijgt voor zijn producten en niet zo als nu het geval is. De prijzen zijn gewoon veel te laag en daar ligt een groot deel van het probleem.
In deze optie houd je de boeren bedrijven op redelijke grootte, goed behapbaar / bestuurbaar.

Wanneer je voor de eerste optie kiest, het uitkopen/verminderen van boerenbedrijven houd je alleen maar grote tot zeer grote bedrijven over. Dit zegt op zich verder ook niets over de grootte van de veestapel.

De overblijvende boeren bedrijven worden grote en kapitaalintensieve bedrijven, zo groot zelfs dat het welhaast niet meer over te nemen is door een opvolger, zoon/dochter van de boer.
Voor je het weet worden het B.V. ’s  in bezit van investeerders. De boer is dan alleen nog de uitvoerende partij, bedrijfsleider en willen we dat? Willen de boeren dat?
Dit ondermijnt het boer zijn in de kern van de bestaan; het ontneemt ook een stuk levens- en ondernemersplezier van de boer.

De tweede optie lijkt mij dan ook een veel betere.
De boer blijft zelfstandig boer; het bedrijf blijft over te nemen door de opvolger, meestal een zoon of dochter.
Het plezier van het bedrijf blijft.
Wanneer dat gepaard gaat met een redelijke beloning voor zijn producten zijn we m.i. op de juiste weg.
De boer blijft ook aanspreekbaar voor het milieu dat gepaard gaat met zijn bedrijfsvoering, anders dan wanneer hij bedrijfsleider is voor een investeerder/belegger.

Hier ligt ook een taak voor de overheid.
In het verleden kenden we het melkquotum met gegarandeerde prijzen.
Dit is volledig stuk gegaan na het loslaten er van.
Ook nu kunnen we een soort van minimum c.q. bodemprijs vastleggen; een combinatie van vrije en geleide marktwerking.
Het nog al eens gehoorde argument van  “de consument vraagt er om” (lagere prijzen) is voor mij een drogreden. Nog nooit heb ik een consument bij de slager of in de supermarkt gehoord die een dergelijke vraag stelde.

Dus mijn advies zou zijn: verminder de veestapel en niet het aantal boeren(bedrijven).
Blijft ook daar nog wat plezier bestaan. En een gemotiveerde boer is beter voor het milieu en de volksgezondheid. 

SpC/CJV/200924